Basit yanıtıyla, kutsal yazılar bize bunun Allah’ın hayatlarımız için arzusu olmadığını söylüyor.
Şarap insanı alaycı, içki gürültücü yapar, onun etkisiyle yoldan sapan bilge değildir.
(Süleyman’ın Özdeyişleri 20:1).
Öyleyse başkaları gibi uyumayalım, ayık ve uyanık olalım. Çünkü uyuyanlar gece uyur, sarhoş olanlar da gece sarhoş olurlar. Gündüze ait olan bizlerse, iman ve sevgi zırhını kuşanıp başımıza miğfer olarak kurtuluş umudunu giyerek ayık duralım. Çünkü Tanrı bizi gazaba uğrayalım diye değil, Rabbimiz İsa Mesih aracılığıyla kurtuluşa kavuşalım diye belirledi (1. Selanikliler 5:6–9).
Alkollü içki içmenin zararlı olduğunu ve hem fiziksel hem de ahlaki olarak bozulmaya yol açtığını göstermek için kutsal yazılardan örnekler vermek gerçekten de gerekli mi? Gazetelerde her gün alkollü içki içmekten kaynaklanan, boşa harcanmış para, eş suistimali, dayak, zina, soygun, kavga, cinayet, trafik kazası, tartışma ve bedensel hastalık haberlerini okumuyor muyuz? Az miktarda alınan alkol dahi motorlu araç kullanma yetisini zayıflatır ve beyin hücrelerini etkiler. İsa’nın izleyicileri alkollü içki içerlerse imansızlara nasıl bir örnek teşkil ederler? İmansızları dünyanın yollarında devam etmeye ve Mesih’in ikinci gelişi için gerekli ahlaki hazırlığı yapmayı reddetmeye yönlendirmezler mi?
Bunu aklınızda tutarak, Hristiyanlara alkollü içki içmeyi neden uygun bulduklarını sorabilirsiniz!
